2009 - Centrum Opatrzności Bożej

Realizacja kolejnej fazy robót w części kulturalno-muzealnej

Prace realizowane przez Warbud w części kulturalno-muzealnej całego kompleksu Centrum podzielono na dwa etapy. Jedna część to roboty prowadzone na wysokości zaczynającej się od poziomu 26m nad istniejącym terenem. Zadanie obejmowało wykonanie 28 rygli wraz ze stropem o grubości 25cm, na którym zlokalizowane jest muzeum.

Część muzealna połączona jest za pomocą pochylni z tarasem widokowym mieszczącym się na wysokości 34m nad terenem. Pochylnie ograniczone są od wewnątrz ścianami pierścieniowymi stanowiącymi podstawę pod przyszłą kopułę. Za podstawę do wykonania tej fazy robót służyła tymczasowa platforma robocza wykonana w konstrukcji stalowej o wysokości 20m. Znajdował się na niej plac składowy materiałów i szalunków bezpośrednio przed wbudowaniem oraz stanowiska pracy cieśli.

Te(chn)ologia Opatrzności

Budowa piramidy to przy konstrukcji powstającej w Wilanowie – drobiazg. Właśnie na wysokość 30 metrów unoszone są elementy ważące… bagatela – blisko 800 ton.

Fakt: piramidy budowano bez zastosowania maszyn. Egipcjanie nie znali koła jako środka transportu, kołowrotu, przyrządów pomiarowych, wielokrążków, dźwigów i żurawi. Setki kilkutonowych bloków o wadze od 2,5 do 10 ton wwożono na mierzącą ponad sto metrów budowlę za pomocą prostych dźwigni, rolek i pochylni. Dla niektórych, budowa liczących ponad dwa miliony takich bloków konstrukcji, to cud inżynierii. Ale kiedy Piotr Gaweł opisuje budowę na Polach Wilanowskich, zachwyca się nie mniej…

– System siłowników hydraulicznych unosi właśnie na wysokość 10 pięter 40-metrowe mosty, które będą korytarzami łączącymi klatki schodowe na poziomie muzeum w części kulturalno-muzealnej. To jedna z najbardziej skomplikowanych operacji konstrukcyjnych w Europie. Tylko kilkanaście firm na świecie jest w stanie zrobić coś podobnego – twierdzi prezes Centrum Opatrzności Bożej, nadzorującego budowę świątyni i muzeum.

Mosty są już ostatnim dużym elementem żelbetonowej konstrukcji Centrum Opatrzności Bożej. Podniesione do góry utworzą z czterema wieżami, w których umieszczono szyby wind i klatki schodowe – kształt greckiego krzyża. Ze względów konstrukcyjnych, mosty o przekroju kwadratu o boku pięciu metrów, musiały jednak powstać tuż nad ziemią.

– Zastosowaliśmy bardzo dużo stali i specjalnego betonu. To wytrzymała konstrukcja – zapewnia Bogdan Sobieraj, kierownik budowy. Piotr Gaweł i robotnicy z firmy Warbud z satysfakcją spoglądają też na wygiętą jak żagiel ścianę, pod którą za trzy lata ma stanąć ołtarz. Płaszczyzna o powierzchni 468 m² i grubości 25 cm, górą łączy się z ryglami i stropem muzeum. Wznoszona przez pół roku i wysoka na 25 m, jest nie tylko wybrzuszona, ale „faluje” w pionie.

Na przeciwległej ścianie, nad wejściem go świątyni gotowy jest też chór, który może pomieścić orkiestry symfoniczne lub nawet kilkuset chórzystów. Widok zapiera dech nie tylko w tym miejscu. Za lasem kolumn stoją na razie jeszcze skomplikowane rusztowania. Gdy znikną, utworzona przestrzeń (ponad 4,4 tys. metrów kwadratowych) pomieści cztery tysiące wiernych, w tym półtora tysiąca – na siedząco. 250 tysięcy metrów sześciennych kubatury stworzy prawdopodobnie najbardziej unikalną akustykę w stolicy.

Na poziom Muzeum, 26 metrów nad ziemię, można się dostać na razie jedynie schodami. Konkretnie – pokonując 161 stopni. Snopy światła, wpadające przez świetliki rozjaśniają rotundę – okrągły korytarz o średnicy 67 metrów, okalający świątynię. To w tym miejscu powstanie ekspozycja, która upamiętni dwóch największych Polaków końca XX wieku: Jana Pawła II i kard. Stefana Wyszyńskiego. – To najwyżej położona ekspozycja w Polsce – podkreśla Piotr Skibiński, dyrektor projektu muzeum. Muzeum ma wycisnąć łzy i pozostawić niezatarte wspomnienia. Jak to zrobić, głowią się trzy zespoły projektowe uczestniczące w postępowaniu przetargowym. Jego wyniki poznamy we wrześniu. Dzięki zastosowaniu różnorodnych środków stawienniczych, w tym techniki multimedialnej po przejściu ekspozycji pielgrzymi i zwiedzający muzeum mają poczuć, że dotknęli dwóch niezwykłych osobowości – usłyszeć ich i zobaczyć. A ci, którzy ich nigdy nie spotkali – także zrozumieć i pokochać.

Część muzealna połączona jest już za pomocą pochylni z tarasem widokowym mieszczącym się na wysokości 34m nad wilanowskimi osiedlami. Pochylnie ograniczone są od wewnątrz ścianami pierścieniowymi stanowiącymi podstawę pod przyszłą kopułę. Muzeum może być otwarte już na przełomie 2010 i 2011 r. Jesienią zacznie się wylewanie wysokiej na 40 m kopuły świątyni. Prace potrwają ponad pół roku. Wówczas na wysokości 70 metrów stanie pięciometrowy krzyż.

– Kopuła będzie przeszklona na środku, a światło słoneczne będzie wpadać nie tylko do wnętrza świątyni, ale docierać także do Panteonu Wielkich Polaków, do najniższej, podziemnej kondygnacji – opowiada ksiądz Krzysztof Mindewicz, proboszcz parafii. Budowa świątyni pochłonęła dotąd ok. 105 mln zł. – Chcemy w przyszłym roku dokończyć kopułę i wstawić wszystkie okna, czyli doprowadzić całość do stanu surowego zamkniętego – wyjaśnia ks. Marian Raciński, ekonom Archidiecezji Warszawskiej.

Na osiągnięcie tzw. stanu surowego zamkniętego potrzeba jeszcze ok. 45 mln zł. Plus koszty wyposażenia wnętrza świątyni. Jeśli uda się utrzymać tempo budowy, pierwszą Mszę w nowym wnętrzu Świątyni Opatrzności Bożej będzie można odprawić już w 2012 r.

Wydęty żagiel

W drugim etapie prac w części kulturalno-muzealnej, wykonana została ściana podporowa części kulturalno-muzealnej, kształtem przypominająca wydęty żagiel. Wysokość ściany zrealizowanej przez Warbud liczy 25m – od 9 do 34m. Ściana o powierzchni 468 m² i grubości 25 cm, górą łączy się z ryglami i stropem muzeum.

Z uwagi na wysokość, na jakiej prowadzone były wszystkie prace, wykonywano je z zachowaniem najwyższych standardów bezpieczeństwa.

Wysokie temperatury

Kolejne utrudnienie to wydzielanie się dużych ilości ciepła podczas wiązania betonu w elementach masywnych (ryglach). Temperatura podczas wiązania dochodziła do 50º C. Zgodnie z zaleceniami zespołu projektowego, temperatury tej pod żadnym pozorem nie należało przekraczać. Aby nie dopuścić do przegrzania, w elementach masywnych założone zostały czujniki, z których na bieżąco poprzez system satelitarny odczytywano temperaturę wiązania betonu. Jednym ze sposobów na zapobieganie gwałtowanym przyrostom temperatur był dowóz mieszanki betonowej, której temperatura nie przekraczała 25ºC. Trudność polegała na tym, iż prace w głównej mierze prowadzone były latem i temperatura powierza niejednokrotnie sięgała ponad 30ºC w dzień. Mieszankę dostarczano, więc w godzinach wczesnorannych lub wieczornych, a beton podczas procesu wiązania pielęgnowano poprzez przykrywanie geowłókniną stale nasączaną wodą. Temperatura wody nie przekraczała temperatury powietrza, aby nie spowodować szoku termicznego betonu, który może prowadzić do nagłego skurczu betonu, powodującego zarysowania.

Wysokie wieże

Mając na uwadze duży stopień nasycenia stalą zbrojeniową oraz normy określające warunki otulenia zbrojenia przez mieszankę betonową, większość połączeń prętów zbrojeniowych została zaprojektowana i wykonana w systemie LENTON.

Budowa Świątyni Opatrzności Bożej - rok 2009

Wykonane zostały także dwa komplety przednich pylonów z łącznikiem w części kulturalno-muzealnej (dwie wieże zaprojektowane w konstrukcji żelbetowej pełniące funkcję pionowej komunikacji między nawą główną, a przestrzenią muzealną).

Wieże tworzą łącznie 4 komplety – każdy z nich składa się z 2 pylonów połączonych korytarzem i dalej łączącym się z wcześniej wykonaną częścią kulturalno-muzealną. Zadanie polegało na przedłużeniu istniejących wież od poziomu 26m do 34m oraz połączeniu ich ze sobą i częścią kulturalno – muzealną przez układ łączników (korytarzy). Ten etap charakteryzował się bardzo dużym zaangażowaniem sprzętowym (podparć w postaci wieżyczek) w stosunku do ilości wylanego betonu.

Chór w Świątyni gotowy

Wykonana konstrukcja chóru w kompleksie świątynnym wykonana jest w całości jako żelbetowa i wspiera się o konstrukcję nośną ścian świątyni wykonanych przez poprzedniego wykonawcę. Charakteryzuje się bardzo wysoką dokładnością wykonania odchyłki i można stwierdzić, że są one bliższe wykonawstwu konstrukcji stalowej niż żelbetowej. Słowa uznania należą się cieślom, którzy wykazali się dokładnością w składaniu szalunków, a także operatorom żurawi wieżowych, którzy potwierdzili swoje umiejętności, precyzyjnie podając przez otwory w ścianach, pojemniki z mieszanką betonową.

Na realizację konstrukcji żelbetowej w części kulturalno-muzealnej Świątyni Opatrzności Bożej składają się 2 pylony oraz 4 “mosty” łączące poszczególne pylony.

Kilkaset ton

Obecnie prowadzone są prace przy realizacji 4 „mostów”, które połączą wykonane wcześniej pylony. Ciekawostką w tej fazie robót jest wykonanie mostów 2 m nad poziomem terenu. Mosty docelowo zostaną wciągnięte przez system siłowników hydraulicznych i zamocowane na 26 m nad powierzchnią.

Same mosty są zaprojektowane jako przekrój skrzynkowy i w liczbach przedstawiają się następująco:

Długość mostu 42 m

Szerokość 4,9m

Wysokość 4,8m

Waga mostu 760 ton

Ilość wbudowanej stali w 1 most 110 ton

/Informacje pochodzą z wypowiedzi Jarosława Nielipińskiego, Z-cy Dyrektora, Warbud S.A. Region Centrum dla branżowego pisma “Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne”.

Część kulturalno-muzealną zrealizowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Mosty pną się ku niebu

Blisko 800 ton betonu zostało podniesione na wysokość 10. piętra w kompleksie Centrum Opatrzności Bożej w Wilanowie. To pierwsze w Polsce tak skomplikowane przedsięwzięcie.

Nie ma drugiej takiej konstrukcji

Od wczoraj budowlańcy wznosili drugi z czterech mostów, natomiast we środę – 29 lipca przez blisko 14 godzin podnosili pierwszy żelbetowy most-portal za pomocą specjalnych siłowników hydraulicznych. Maszyny te, wciągną mosty o długości prawie 50 metrów na wysokość 26 metra. – Operacja ta jest jedną z bardziej skomplikowanych w Polsce. Niewiele firm w Polsce jest w stanie podjąć się takiego zadania – mówi dyrektor Dariusz Masłowski, autor założeń do projektu technologii montażu, z firmy BBR wykonującej tę operację. – Przed nami jeszcze wciągnięcie dwóch mostów, jeden w sierpniu, a pozostały do końca września. – dodaje. Mosty zamkną konstrukcję portali – symbolicznych bram do wolności, otaczających Świątynię z czterech stron. – Będą to zamknięte przestrzenie, stanowiące zaplecze techniczne Muzeum Jana Pawła II i Stefana Kardynała Wyszyńskiego, w których znajdą się m.in. wentylacja, klimatyzacja oraz magazyny – relacjonuje ks. Marian Raciński, ekonom Archidiecezji Warszawskiej.

Na kształt krzyża greckiego

– Mosty powstawały tuż nad ziemią. Na górze utrzymywać je będzie 12 rygli, z których każdy waży ok. 300 kg. Zastosowaliśmy bardzo dużo stali i specjalnego betonu. To wytrzymała konstrukcja – zapewnia ks. Krzysztof Mindewicz, wiceprezes Zarządu Centrum. Mosty to już ostatni duży element żelbetowej konstrukcji Centrum Opatrzności Bożej. Wraz z czterema pylonami utworzą formę krzyża greckiego. W pylonach zaś zostaną umieszczone szyby wind i klatki schodowe.

Muzeum Jana Pawła II i Kard. Wyszyńskiego

Część muzealna połączona jest już za pomocą pochylni z tarasem widokowym mieszczącym się na wysokości 34m nad wilanowskimi osiedlami. Pochylnie ograniczone są od wewnątrz ścianami pierścieniowymi stanowiącymi podstawę pod przyszłą kopułę. Muzeum Jana Pawła II i Stefana kard. Wyszyńskiego może być otwarte już na przełomie 2010 i 2011 r.

Kolejny etap na budowie zakończony

W piątek 11 września budowlańcy zakończyli kolejny etap prac na budowie Centrum Opatrzności Bożej. Został podniesiony ostatni most, zamykający konstrukcję portali – symbolicznych bram do wolności, otaczających Świątynię z czterech stron.

Kilkanaście godzin wciągania jednego mostu
Mosty wciągane są na stalowych linach z prędkością ok. 2-3 metrów na godzinę – mówi Adam Knot, kierownik robót firmy BBR Polska, wykonującą operację podnoszenia mostów. – To jedna z najbardziej skomplikowanych operacji konstrukcyjnych w Europie. Tylko kilkanaście firm na świecie jest w stanie zrealizować to zadanie – Dariusz Masłowski, autor założeń do projektu technologii montażu BBR.

Co tam się znajdzie?

Mosty będą w przyszłości przestrzeniami na zaplecze techniczne Muzeum Jana Pawła II i Stefana Kardynała Wyszyńskiego, w których znajdą się m.in. wentylacja, klimatyzacja oraz magazyny. Mosty-portale wraz z pylonami utworzą formę krzyża greckiego. W pylonach zaś zostaną umieszczone szyby wind i klatki schodowe.

Muzeum Jana Pawła II i Kard. Wyszyńskiego

Część muzealna połączona jest już za pomocą pochylni z tarasem widokowym mieszczącym się na wysokości 34m nad wilanowskimi osiedlami. Pochylnie ograniczone są od wewnątrz ścianami pierścieniowymi stanowiącymi podstawę pod przyszłą kopułę. Muzeum Jana Pawła II i Stefana kard. Wyszyńskiego może być otwarte już na przełomie 2010 i 2011 r.

Mosty w liczbach:

800 ton betonu na każdy most
50 metrów długości ma jeden most
12 rygli utrzymujących konstrukcję
300 kg waży jeden rygiel podtrzymujący most
14 godzin był podnoszony pierwszy most
26 metrów nad ziemią wiszą mosty

Zrealizowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Kopuła na Świątyni

Zbrojarze właśnie montują i spawają grube, stalowe pręty, które po oblaniu betonem będą częścią konstrukcji kopuły. Najwyższy punkt konstrukcji Świątyni sięga już blisko 50 metrów, czyli prawie tyle, ile ma 16-piętrowy budynek.

Kopuła będzie stanowiła tło dla słupów pochyłych, biegnących od posadzki do świetlika. Obecna wysokość budowli to połowa całości. Dalsze elementy to: do 40m galeria widokowa pod kopułą wraz z zadaszeniem. Sama bryła kopuły będzie miała wysokość 28m. – Przed nami jeszcze wiele prac, związanych z fizycznym wykończeniem wnętrz i udostępnieniem ich dla zwiedzających – mówi Ks. Paweł Bekus, przedstawiciel Archidiecezji Warszawskiej ds. budowy Świątyni. Obecnie prowadzone są prace na wysokości 40 metrów nad ziemią. Wysokość kopuły Świątyni od galerii widokowej do góry świetlika wynosi 28m. Całość ma mieć 75m wysokości, w tym krzyż, ulokowany centralnie na ażurowej konstrukcji będzie miał 4m.

Pomóżmy ustawić krzyż

Kilkumetrowy krzyż na Świątyni Opatrzności Bożej może stanąć jeszcze w tym roku. Najpierw trzeba dokończyć budowę kopuły, a to zależy od ofiarności wszystkich Polaków.

Budowa Centrum Opatrzności Bożej sprawnie posuwa się naprzód. Prace konstrukcyjne prowadzone są już na wysokości sięgającej blisko 60 metrów nad ziemią. Efekt jest zdumiewający. Stojąc bowiem przed Świątynią, z dużą trudnością dostrzega się robotników, którzy pracują na samym szczycie gigantycznej budowli. – Kopuła jest już widoczna z daleka. I dzięki temu Świątynia zaczyna nabierać sakralnego wyglądu – cieszy się ks. Mindewicz., wiceprezes Centrum Opatrzności Bożej.

W tegorocznym planie inwestycyjnym przewidziane jest dokończenie kopuły oraz postawienie na jej szczycie kilkumetrowego krzyża. Będzie to symboliczna chwila zarówno dla milionów Polaków, którzy modlitwą i ofiarami wspierają budowę, jak i dla ludzi pracujących przy jej wznoszeniu. – Świątynia jest bowiem największym wyzwaniem mojego całego zawodowego życia – podkreśla Bogdan Sobieraj, który od ponad 30 lat pracuje jako inżynier na budowach w kraju i zagranicą. – Miałem szczęście, bo na pewno drugiego takiego kościoła w Polsce nie będzie.

Dokończenie Świątyni w stanie surowym otwartym jest optymistycznym założeniem tegorocznego planu. Jego powodzenie zależy od wszystkich Polaków. – Cały czas ufamy Bożej Opatrzności i liczymy na ofiarność wiernych – apeluje ks. Mindewicz. Proboszcz Świątyni zdradza również wstępny harmonogram dalszych prac. – W przyszłym roku chcielibyśmy rozpocząć wstawianie okien oraz prace wykończeniowe w Muzeum Jana Pawła II i Stefana Kard. Wyszyńskiego. Mam nadzieję, że wówczas uda się także położyć posadzkę w kościele. Abp Kazimierz Nycz planuje na przełomie roku 2012 i 2013 konsekrację Świątyni w półsurowym stanie.

Podziel się: