Święta Królowa Jadwiga uczy nas trwać przy Jezusie

W tym roku wspomnienie Królowej Jadwigi znika pod uroczystością Zesłania Ducha Świętego. Spotkajmy się z nią w tym dniu, przyjmując Ducha Świętego tak, jak ona Go przyjmowała.

Lekcja miłości, płynąca z krzyża Chrystusa

Święty Jan Paweł II podczas Mszy kanonizacyjnej w 1997 roku, powiedział

Dziś chcemy razem z tobą, Jadwigo, uklęknąć u stóp wawelskiego krzyża, aby usłyszeć echo tej lekcji miłości, której ty słuchałaś. Od ciebie chcemy się uczyć, jak ją wypełniać w naszych czasach.

W uroczystość Zesłania Ducha Świętego możemy Go prosić z całą mocą, aby to On, Święty Duch Ożywiciel, uczył nas tego jak wypełniać tę lekcję miłości, którą zostawił nam Jezus na krzyżu, a którą wypełniała św. Jadwiga.

Duch służby

W tym samym kazaniu święty Papież mówił:

Najgłębszym rysem jej krótkiego życia, a zarazem miarą jej wielkości jest duch służby. Swoją pozycję społeczną, swoje talenty, całe swoje życie prywatne całkowicie oddała na służbę Chrystusa, a gdy przypadło jej w udziale zadanie królowania, oddała swe życie również na służbę powierzonego jej ludu.

Żyjemy w czasach dużego indywidualizmu i braku wzajemnego zaufania. Jednocześnie często podziwiamy osoby, które oddają swoje życie na służbę potrzebującym. Widzimy w nich kogoś wyjątkowego – jakby z innego świata. Chcemy być raczej samowystarczalni i troszczyć się o swoje własne interesy. Święta Królowa uczy nas, że służba Bogu i człowiekowi jest czymś pięknym – jest miarą wielkości. W kazaniu na Wniebowstąpienie Pańskie ks. Piotr Celejewski powiedział na przekór temu, co mówi świat:

Człowiek nie jest stworzony do wygody i komfortu. Jest stworzony do wielkości. (Kazanie ks. Piotra Celejewskiego, 1 czerwca 2025)

Tak żyła św. Jadwiga. Była wielka dzięki swojej świętości oraz oddaniu drugiemu człowiekowi i całemu Królestwu, a nie dzięki berłu, które dzierżyła. 

Wiara, która szuka zrozumienia

Wśród darów Ducha Świętego mamy dar mądrości, rozumu, rady, umiejętności… Bóg chce, abyśmy starali się Go poznać. W pełni poznamy Go dopiero, gdy spotkamy się z Nim twarzą w twarz po śmierci, ale już tu nasza wiara ma być rozumna. Mamy też poznawać Go w Jego stworzeniu. Święta Jadwiga rozumiała to bardzo dobrze. Jan Paweł II podczas kanonizacji powiedział:

Dobrze też wiedziała Jadwiga, iż wiara poszukuje zrozumienia, wiara potrzebuje kultury i kulturę tworzy, żyje w przestrzeni kultury. I niczego nie szczędziła, aby ubogacić Polskę w całe duchowe dziedzictwo zarówno czasów starożytnych, jak i wieków średnich. Nawet swoje królewskie berło oddała uniwersytetowi, sama zaś posługiwała się pozłacanym berłem drewnianym. Fakt ten, mając konkretne znaczenie, jest także wielkim symbolem. Za życia nie królewskie insygnia, ale siła ducha, głębia umysłu, wrażliwość serca dawały jej autorytet i posłuch. Po śmierci jej ofiara zaowocowała bogactwem mądrości i rozkwitem kultury zakorzenionej w Ewangelii.

Uczmy się od tej świętej Królowej tego nieustannego poszukiwania prawdy.

Radość z obcowania świętych

W Świątyni Opatrzności Bożej od 2024 roku czcimy relikwie Królowej Jadwigi. Papież w 1997 roku w Krakowie wzywał to miasto i całą Polskę do radości z kanonizacji tej świętej. Odpowiedzmy na to wezwanie świętego Papieża i radujmy się z tego, że mamy tak wielką świętą. Uczmy się od niej trwać przy Chrystusie, służyć innym i nieustannie poszukiwać prawdy. Ona żyje już wiecznie i jak każdy święty, których serca są pełne po brzegi miłości, chce wypraszać nam liczne łaski u Tego, którego ukochała ponad wszystko.

Msza Święta za wstawiennictwem św. Jadwigi

Msza Święta zbiorowa za jej wstawiennictwem jest odprawiane w jej liturgiczne wspomnienie (8 czerwca) o godzinie 12 (sobota i niedziela) lub 18 (dni powszednie). Intencje można składać za pomocą formularza: https://swieci-patroni.centrumopatrznosci.pl/sw-jadwiga-krolowa/