Św. Andrzej Bobola
Św. Andrzej Bobola
1591–1657
Andrzej Bobola – męczennik, wybitny jezuita, kaznodzieja, spowiednik – urodził się 30 listopada 1591 r. w Strachocinie koło Sanoka. Pochodził ze szlacheckiej rodziny bardzo przywiązanej do katolicyzmu.
W wieku 20 lat wstąpił do jezuitów w Wilnie, studiował filozofię i teologię na Akademii Wileńskiej, kończąc studia święceniami kapłańskimi w 1622 roku. Jako misjonarz obchodził zaniedbane wioski, chrzcił, udzielał ślubów, nawracał; wielu grzeszników skłonił do spowiedzi. W latach 1624–1630 kierował Sodalicją Mariańską mieszczan, prowadził konferencje z Pisma Świętego i dogmatyki.
W maju 1657 r. wpadł w ręce kozaków, którzy poddali go najwymyślniejszym torturom, domagając się od niego odstąpienia od wiary katolickiej. Gdy wytrwale odmawiał, zamordowano go 16 maja 1657 roku.
Procesja z relikwiami św. Andrzeja Bobli podczas VI Święta Dziękczynienia w Świątyni Opatrzności Bożej.
Kult Andrzeja Boboli rozwinął się na początku XVIII wieku, beatyfikacja nastąpiła w 1853 r., a uroczystej kanonizacji dokonał Pius XI w roku 1938.
Ciało męczennika przez ponad 100 lat spoczywało w kościele w Pińsku zanurzone w wodzie – mimo to nie uległo rozkładowi. Po rewolucji bolszewickiej ciało św. Andrzeja było przez komunistów eksponowane w muzeum ateizmu w Moskwie. Następnie zostało przekazane do Rzymu i stamtąd po kanonizacji trafiło do Polski.
Św. Andrzej jest patronem Polski. Jego relikwie znajdują się w warszawskim kościele jezuitów pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.
Msza Święta z wprowadzeniem relikwii św. Andrzeja Boboli do Świątyni Opatrzności Bożej, 2.06.2013.
Do Świątyni Opatrzności Bożej zostały wprowadzone w niedzielę 2 czerwca 2013 r., w czasie obchodów VI Święta Dziękczynienia.