Św. Andrzej Bobola

1591–1657

Andrzej Bobola – męczennik, wybitny jezuita, kaznodzieja, spowiednik –urodził się 30 listopada 1591 r. w Strachocinie koło Sanoka. Pochodził ze szlacheckiej rodziny bardzo przywiązanej do katolicyzmu. W wieku 20 lat wstąpił do jezuitów w Wilnie, studiował filozofię i teologię na Akademii Wileńskiej, kończąc studia święceniami kapłańskimi w 1622 roku. Jako misjonarz obchodził zaniedbane wioski, chrzcił, udzielał ślubów, nawracał; wielu grzeszników skłonił do spowiedzi. W latach 1624–1630 kierował Sodalicją Mariańską mieszczan, prowadził konferencje z Pisma Świętego i dogmatyki.W maju 1657 r. wpadł w ręce kozaków, którzy poddali go najwymyślniejszym torturom, domagając się od niego odstąpienia od wiary katolickiej. Gdy wytrwale odmawiał, zamordowano go 16 maja 1657 roku. Kult Andrzeja Boboli rozwinął się na początku XVIII wieku, beatyfikacja nastąpiła w 1853 r., a uroczystej kanonizacji dokonał Pius XI w roku 1938. Ciało męczennika przez ponad 100 lat spoczywało w kościele w Pińsku zanurzone w wodzie – mimo to nie uległo rozkładowi. Po rewolucji bolszewickiej ciało św. Andrzeja było przez komunistów eksponowane w muzeum ateizmu w Moskwie. Następnie zostało przekazane do Rzymu i stamtąd po kanonizacji trafiło do Polski. Św. Andrzej jest patronem Polski. Jego relikwie znajdują się w warszawskim kościele jezuitów pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli.
Do Świątyni Opatrzności Bożej zostały wprowadzone w niedzielę 2 czerwca 2013 r., w czasie obchodów VI Święta Dziękczynienia.