Opatrzność Boża w życiu św. Rafała Kalinowskiego
Ojciec Rafał Kalinowski zarówno wielkie wydarzenia jak i te na pozór mało znaczące odczytywał jako działanie Bożej Opatrzności.
Chociaż został wychowany w rodzinie wierzącej doświadczył pewnej wewnętrznej pustki której źródłem było zaniedbanie praktyk religijnych. Bóg znał stan ducha młodego Rafała dlatego działał w jego sercu bardzo mocno i wyraźnie. Można to dostrzec w intensywnym poszukiwaniu sensu życia przez przyszłego świętego.
Złóż intencję za wstawiennictwem patrona spraw beznadziejnych
W tym czasie nastąpiło też kilka wydarzeń które wpłynęły bez pośrednio na jego późniejsze życie i w sposób szczególny uwidoczniły mu że Boża Opatrzność nieustannie nad nim czuwa. Pierwsze z tych wydarzeń miało miejsce między rokiem 1852 a 1862.
“Bóg w miłosierdziu swoim podźwignął mnie ze stanu niewiary właśnie wtedy, kiedy wkrótce miała nastąpić chwila próby i cierpienia, które bez wiary stają się albo drogą upadku, albo – co może jeszcze gorzej – pychy i wyrzutów [pod adresem] Opatrzności”. (św. Rafał Kalinowski)
Podczas wakacji w rodzinnych stronach poszukujący swojej drogi Rafał Kalinowski spotkał się przypadkowo z kwestarzem bernardyńskim. Ponieważ nie miał przy sobie pieniędzy aby wesprzeć zakonnika złożył obietnicę:
w miejsce ofiary pieniężnej osobą własną Kościołowi służyć będę. I – jak sam później napisał – rzecz się sprawdziła z lat górą dwadzieścia.
Drugim wydarzeniem było zesłanie na Syberię. Doświadczenie niemocy wobec zewnętrznych czynników które determinują ludzkie zachowanie i wybory stało się dla niego motywem źródłem inspiracją do pełnego oddania się Bogu powierzenia Mu swojej przyszłości. W zapiskach poczynionych w Irkucku wyznał:
to położenie ma także swój pewny urok niemoc osobista wobec zewnętrznych okoliczności obezwładniając wolę czyni ją poddaną Bogu w takiej zupełności że każda chwila jest ciągłym polecaniem się Opatrzności”.
Poproś razem ze świętym Rafałem Kalinowskim Opatrzność Bożą o łaskę ufności
Boża obecność przesycała codzienną rzeczywistość św. Rafała. Każdy dzień nieustannie kierował go w stronę Boga był całko witym otwarciem się na Opatrzność którą postrzegał jako bezwarunkową łaskę. Tego czego spodziewał się dla siebie oczekiwał również dla bliźniego zarówno w wymiarze doczesnym (nadzieja ludzka) jak i w wy miarze eschatologicznym (nadzieja nadprzyrodzona).
Człowiek – zdaniem św. Rafała – swoją ufność wobec Bożej Opatrzności opiera na zaufaniu jakim Bóg nieustannie nas obdarza. Wiara w Opatrzność oznaczała dla niego postawę zawierzenia i bezgranicznego zaufania Bogu.
Relikwiarz św. Rafała ma kształt kolumny symbolizującej filary Kościoła: apostołów kaznodziejów i głosicieli wiary a także oznaczającej trwałość stałość siłę i zaufanie oraz połączenie nieba i ziemi. W trzonie kolumny umieszczony jest skrawek habitu świętego. Nad pierścieniem widnieje posrebrzany herb zakonu karmelitów bosych. Relikwiarz wieńczy postać św. Rafała. W prawej dłoni dzierży dumnie zwycięski oręż krzyża. Stoi obuty w wojskowe trzewiki ubrany w kompletny strój zakonny czyli tunikę szkaplerz płaszcz karmelitański.