Czym jest Credo i co oznacza “świętych obcowanie”? Odpowiada ks. Tadeusz Aleksandrowicz

Na czym polega duchowa łączność nazywana obcowaniem świętych? Dlaczego w wilanowskiej Świątyni czcimy relikwie polskich świętych i błogosławionych? Mówi o tym kustosz Sanktuarium Opatrzności Bożej ks. Tadeusz Aleksandrowicz. 

Każdy człowiek zmierzający do nieba potrzebuje czytelnych drogowskazów, które doprowadzą go do spotkania z Bogiem. Takimi znakami są przykazania Boże, ale także Credo (wyznanie wiary), czyli skrótowe wyjaśnienie, komu mam wierzyć, jak i w co dokładnie.

Wśród wielu prawd naszej wiary szczególne miejsce ma ta, którą przeżywamy w wyjątkowy sposób 1 i 2 listopada. To prawda o obcowaniu świętych. 

W Kościele możemy wyróżnić trzy kręgi osób: zbawieni, czyli święci, ludzie pokutujący w czyśćcu oraz my, wciąż pielgrzymujący po ziemi. Wzajemna relacja między tymi kręgami nazywa się właśnie obcowaniem świętych.

Ta duchowa łączność jest pomocą dla nas, którzy dopiero idziemy w stronę domu Ojca, ale i my możemy się odwdzięczyć modlitwą tym, którzy przebywają w czyśćcu. Bóg w swej dobroci pozwala na te duchowe relacje, swoiste połączenie nieba i ziemi.

W naszej Świątyni mamy relikwie wielu polskich świętych i błogosławionych – widzialne znaki ich obecności. Gromadzimy je po to, by wpatrując się w życie tych osób, starać się je naśladować i prosić o orędownictwo w drodze, która jest jeszcze przed nami.