Biogramy osób pochowanych w Panteonie Wielkich Polaków

Panteon to miejsce pochówku wybitnych obywateli, zasłużonych dla Polski. Każda z osób znajdujących się w nim, swoimi działaniami wpisała się w historię Polski. Warto poznać historię tych wybitnych postaci. Ich biogramy odnaleźć można również przy wejściu do Panteonu.

1. Ks. Jan Twardowski (1915-2006)

Ks. Jan Twardowski urodził się 1 czerwca 1915 r. w Warszawie. Przedstawiciel polskiej współczesnej liryki religijnej, a także filolog polski i poeta. W 1937 r. ukazał się pierwszy tomik jego wierszy. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim.

W czasie trwania II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w powstaniu warszawskim. W marcu 1945 r. zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Naukę w seminarium kontynuował do 1948 r., kiedy to 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie. Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie k. Pruszkowa. Od 1959 r. aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie.

W czasie wojna zaginęła jego wczesna twórczość poetycka. Znaczniejszy rozgłos zyskał dopiero w latach 70-tych XX wieku. Był laureatem wielu prestiżowych nagród m.in. nagrody PEN Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości, czy nagrody TOTUS w 2001 r.. W 1999 r. Katolicki Uniwersytet Lubelski przyznał mu tytuł doktora honoris causa. Zmarł wieczorem 18 stycznia 2006 r. w Warszawie.

2. Ks. Zdzisław Peszkowski (1918-2007)

Zdzisław Peszkowski urodził się 23 sierpnia 1918 r. w Sanoku.W czasie trwania II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej i znalazł się w sowieckiej niewoli. Więziony w Kozielsku, uniknął egzekucji w Katyniu wraz z ostatnim transportem jeńców. Po podpisaniu układu Sikorski-Majski wstąpił do Armii Polskiej w ZSRS gen. Andersa. Dowodził kompanią 1 Pułku Ułanów Krechowieckich. Walczył na Bliskim Wschodzie i we Włoszech. Awansował do stopnia porucznika, a później rotmistrza.Po zakończeniu II wojny światowej studiował na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie oraz w Polskim Seminarium Duchownym w Orchard Lake na Uniwersytecie Winconsinx w Detroit. Uzyskał tam tytuł doktora filozofii. Święcenia kapłańskie przyjął 5 czerwca 1954 r. Został profesorem teologii pastoralnej i literatury języka polskiego w Seminarium św. Cyryla i Metodego oraz w St. Mary’s College.Znaczną cześć swego życia spędził na emigracji, gdzie prowadził intensywną działalność naukową i oświatową. Od młodości był harcerzem, harcmistrzem, a na emigracji pełnił funkcję Naczelnego Kapelana ZHP na Obczyźnie.Do Polski wrócił na stałe w 1989 r. Był kapelanem Rodzin Katyńskich i Pomordowanych na Wschodzie. Założył i przewodniczył Fundacji „Golgota Wschodu”. W styczniu 2006 r. Sejm RP przez aklamację poparł jego kandydaturę do pokojowej Nagrody Nobla. Zmarł w szpitalu w Aninie, 8 października 2007 r.

3. Krzysztof Skubiszewski (1926-2010)

Krzysztof Jan Skubiszewski urodził się 8 października 1926 r. w Poznaniu. Ukończył studia na Wydziale Prawno – Ekonomicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Obronił doktorat i habilitację. Uzyskał tytuł naukowy profesora, specjalizował się w zakresie prawa międzynarodowego.Wykładał m.in. we Francji, USA, Wielkiej Brytanii i Szwajcarii. W latach 1981–1984 wchodził w skład Prymasowskiej Rady Społecznej. Działał w “Solidarności” oraz w Wielkopolskim Klubie Politycznym Ład i Wolność.13 września 1989 r. został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w gabinecie premiera Mazowieckiego. Rok później w listopadzie 1990 r. wraz z szefem niemieckiej dyplomacji, Hansem-Dietrichem Genscherem, podpisał układ graniczny między Polską a Niemcami, gwarantujący uznanie przez RFN granicy na Odrze i Nysie. Jego podpis widnieje pod dokumentem rozwiązującym Układ Warszawski w 1991 r. Po odejściu z rządu został przewodniczącym Trybunału Rozjemczego pomiędzy USA a Iranem oraz sędzią ad hoc Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w Hadze.Otrzymał tytuły doktora honoris causa kilku uniwersytetów, odznaczony najwyższymi orderami polskimi i międzynarodowymi, w tym Orderem Orła Białego.Zmarł 8 lutego 2010 r. w Warszawie.

4. Ryszard Kaczorowski (1919-2010)

Ryszard Kaczorowski urodził się 26 listopada 1919 r. w Białymstoku. Od najmłodszych lat należał do harcerstwa. W czasie wojny znalazł się pod okupacją sowiecką i tworzył Szare Szeregi, jako komendant okręgu białostockiego. Był łącznikiem między Szarymi Szeregami, a Komendantem Związku Walki Zbrojnej. W lipcu 1940 r. został aresztowany przez NKWD i był więziony w Białymstoku oraz w Mińsku. Wywieziony na Kołymę, odzyskał wolność po podpisaniu układu Sikorski-Majski. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSRS gen. Andersa. W jej szeregach walczył m.in. pod Monte Cassino. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego. Przez trzydzieści pięć lat pracował jako księgowy. Był naczelnikiem Harcerzy w latach 1955–1967, a następnie przewodniczącym ZHP na uchodźstwie w latach 1967–1988.W 1986 r. w rządzie na emigracji został ministrem do spraw krajowych, a 19 lipca 1989 r. , po nagłej śmierci Kazimierza Sabbata, objął, jako ostatni, stanowisko Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie. W 1990 r. przekazał insygnia prezydenckie II Rzeczypospolitej, wśród nich insygnia Orderu Orła Białego i Orderu Odrodzenia Polski prezydentowi RP Lechowi Wałęsie.Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem, udając się na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.

5. Ks. Józef Joniec (1959-2010)

Józef Joniec urodził się 12 października 1959 r. w Laskowej k. Limanowej. 18 maja 1985 r., z rąk bp. Władysława Miziołka przyjął święcenia kapłańskie. Po otrzymaniu święceń pełnił posługę duszpasterską w Krakowie, Hebdowie, a od 1990 r. w Warszawie, gdzie był w różnych okresach m.in. duszpasterzem, katechetą, wizytatorem katechetycznym, proboszczem parafii, rektorem Kolegium pijarskiego.W 1989 r. był inicjatorem, a następnie długoletnim prezesem Stowarzyszenia Parafiada im. św. Józefa Kalasancjusza, promującego katolickie wychowanie młodzieży w duchu sportu, sztuki i wiary.W 2008 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za szczególne zasługi na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu.Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie samolotu prezydenckiego w drodze na uroczystości katyńskie.16 kwietnia 2010 r. został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

6. Ks. Andrzej Kwaśnik (1956 – 2010)

Andrzej Krzysztof Kwaśnik urodził się 10 listopada 1956 r. w Warszawie.Święcenia kapłańskie przyjął 3 czerwca 1984 r., następnie pracował jako wikariusz w Warce, w Pruszkowie, w parafii Zwiastowania Pańskiego w Warszawie. Od października 1995 r. do czerwca 2007 r. był proboszczem parafii Zesłania Ducha Świętego w Starej Iwicznej koło Piaseczna, w latach 1997–2007 wicedziekanem dekanatu piaseczyńskiego.Był duszpasterzem środowiska motocyklistów, duszpasterzem oddziałów prewencji policji w Warszawie i Komendy Powiatowej Policji w Piasecznie. Od lipca 2007 r. był proboszczem parafii św. Tadeusza Apostoła w Warszawie.W 2008 r. został następcą ks. Zdzisława Peszkowskiego jako kapelan Federacji Rodzin Katyńskich. Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie samolotu prezydenckiego w drodze na uroczystości katyńskie. 16 kwietnia 2010 r. został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

7. Ks. Infułat Zdzisław Król (1935-2010)

Zdzisław Król urodził się 8 maja 1935 r. w Zdzieborzu. Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1958 r. w Archikatedrze Warszawskiej z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego.Uzyskał doktorat z prawa kanonicznego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1967 r. był pracownikiem Kurii Metropolitalnej archidiecezji warszawskiej, a w latach 1979 – 1992 jej kanclerzem.Ksiądz Zdzisław Król był kapelanem Warszawskiej Rodziny Katyńskiej w latach 1987-2007 oraz członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.Był również wikariuszem biskupim i sekretarzem Archidiecezjalnej Rady Kapłańskiej, a także członkiem Rady Biskupiej. Od 1992 r. był proboszczem warszawskiej parafii Wszystkich Świętych, gdzie po odejściu na emeryturę był rezydentem.Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie samolotu prezydenckiego pod Smoleńskiem.16 kwietnia 2010 r. został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.