Św. Zygmunt Szczęsny Feliński
Św. Zygmunt Szczęsny Feliński
1822–1895
Zygmunt Szczęsny Feliński urodził w 1822 r. w Wojutynie na Wołyniu. Od najmłodszych lat odznaczał się głęboką pobożnością. W roku 1833 zmarł jego ojciec, a 5 lat później jego matka została aresztowana za działalność patriotyczną i zesłana na Syberię. Zygmunt Szczęsny Feliński studiował matematykę w Moskwie, historię Polski podczas spotkań tajnych kółek studenckich, a nauki humanistyczne – w Paryżu. W 1851 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Żytomierzu. W 1855 r. w Petersburgu został wyświęcony na kapłana. Natchniony duchem miłosierdzia założył schronisko dla sierot i ubogich a w 1857 r. zgromadzenie zakonne pod nazwą Rodzina Maryi. 6 stycznia 1862 r. został mianowany arcybiskupem warszawskim. Po upadku powstania styczniowego otwarcie wystąpił w obronie prześladowanych.
Za swoją działalność duszpasterską został zesłany w głąb Rosji. Po powrocie z 20-letniego wygnania arcybiskup Feliński zamieszkał w Galicji. Tam powierzył Zgromadzeniu Sióstr Rodziny Maryi organizowanie szkół dla wiejskich dzieci. Zmarł 17 września 1895 roku. W 1920 r. jego doczesne szczątki przewieziono do Warszawy i złożono w katedrze św. Jana, gdzie obecnie znajdują się jego relikwie. 18 sierpnia 2002 r. w Krakowie papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym, a Benedykt XVI kanonizował w Rzymie 11 października 2009 roku. Św. Zygmunt żył w trudnym okresie historii narodu i konsekwentnie bronił jego praw. Każdy może znaleźć w nim wzór postępowania godnego chrześcijanina.
Relikwie św. Zygmunta Szczęsnego Felińskiego zostały wprowadzone do Świątyni Opatrzności 17 września 2015 roku.